oorsprong van Halloween

Deze keer even niet over groenten , kruiden maar over Halloween.Als druïde wil een artikel over wijden .

De oorsprong

De naam "Halloween" is afgeleid van Hallow-e'en, ofwel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond voor Allerheiligen, 1 november. In de Iers-Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. De oogst was binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en dus was er even tijd voor een vrije dag, het Keltische nieuwjaar of Samhain (uitspraak Saun, het Ierse woord voor de maand november). Maar Samhain was ook nog om een andere reden zeer bijzonder. De Kelten geloofden namelijk dat op die dag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terug kwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar.

In Groot-Brittannië werd Halloween vooral door de Kelten gevierd. De geesten die uit dode mensen op zouden rijzen, werden aangetrokken door voedsel voor hen neer te leggen voor de deuren. Om echter de boze geesten af te weren droegen de Kelten maskers. Toen de Romeinen de Britse eilanden binnenvielen, vermengden ze de Keltische traditie met hun eigen tradities, die eind oktober natuurlijk de viering van de oogst betroffen, en ook het eren van de doden.

In de negende eeuw van onze tijdrekening steekt een Europees christelijk gebruik de zee over en vermengt zich met het Halloweenfeest. Op Allerzielen - 2 november - gingen in lompen gehulde christenen in de dorpen rond en bedelden zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze een gebed te zeggen voor de dode verwanten van de schenker, om op die manier zijn bevrijding uit de tijdelijke straffen van het vagevuur te versnellen en zodoende zijn opname in de hemel te bespoedigen. Het "Trick or Treat" spelletje vindt wellicht daar zijn oorsprong.

Het feest is in de negentiende eeuw door Ierse immigranten naar de VS gebracht. In Ierland was de aardappeloogst mislukt, de hongersnood decimeerde razendsnel de bevolking en de Ieren begonnen omstreeks 1840 massaal naar Amerika te vluchten. En zoals vaker voorkwam onder migranten: in den vreemde zoekt men contact en steun bij elkaar. Het heimwee naar de roots wordt verzacht in het verder beleven en onderhouden van de eigen feesten en gebruiken. In Amerika duikt dan de bekende jack-o'-lantern-pompoen op, in de hele wereld wellicht het bekendste gezicht van Halloween.

Oorsprong van de pompoen

Er zijn veel verhalen over de oorsprong van de verlichte uitgeholde pompoen. Een van de bekendste is het verhaal over Jack de smid ofwel Jack-o'-Lantern. Op een avond kwam Jack de duivel tegen die hem naar de hel wilde meenemen. Jack wist met een list de duivel in een boom te lokken. Hij zette de duivel hier vast door een kruisteken in de boomstam te krassen.

De duivel beloofde Jack dat hij niet in de hel zou komen als Jack hem vrij zou laten. Toen Jack later stierf kwam hij door zijn slechte levenswandel niet in de hemel. Maar de duivel liet hem ook niet in de hel wegens de gedane belofte. Sinds die tijd doolt de ziel van Jack volgens het verhaal rond over de aarde.

De duivel gooide Jack een gloeiend kooltje achte

rna. Jack stak het kooltje in een knol die hij aan het eten was en kreeg op die manier een lantaarn. Amerikaanse Halloweenvierders hebben de knol verruild voor een pompoen.

Controverses

Verschillende organisatie en kerkgenootschappen hebben kritiek op Halloween vanwege het "heidense" karakter dat het feest op vele plaats

en zou hebben, alsmede vanwege het spiritisme dat erdoor bevorderd zou worden. Het oproepen van geesten is niet toegestaan in de bijbel. Evenwel dient aangemerkt te worden, dat het oorspronkelijke Ierse gebruik weliswaar samenhing met een Keltische heidense traditie, maar in wezen op christelijke wijze was ingevuld.

Pas later kwamen de demonenverkledingen en de horror-outfits op, in de Verenigde Staten. Hierbij kwam soms het karakter op spiritisme en zelfs de duivel te liggen bij de versieringen.

Vanwege de afwijzing van Allerheiligen en Allerzielen en het vagevuur door het Protestantisme, wordt vaak door reformatorische genootschappe

n bezwaar gemaakt tegen elke uiting van Halloween - ook het gekerstende Ierse gebruik kan als katholiek volksgebruik geen genade vinden in hun og

en.

Wij, druïden vieren SAMHAIN op 1 november

Met het feest Samhain vieren wij de gure noordenwin

d en begint het winterrijk van de dodengod en de zwarte godin. Hij doodt het zonnehert en de vegetatiegodin lokt hem naar de onderwereld waar ze als dodengodin heerst. Samhain was bij de Kelten het begin van de winter en het jaar. In de nevel verdwijnen de grenzen naar andere werelden en de zielen van de doden komen dichter bij. Met dit feest worden de doden herdacht en nemen wij contact op met de wijze zielen van geliefden en voorouders.

Afscheid, offers, visioenen, diepgang en dodenherdenking. Op deze dag wordt de grens tussen de levenden en de geesten overschreden. Samhain heet ook het feest van de donkerheid en van de afnemende maan. Nu beginnen de donkere weken van het jaar. De relatie van het feest met de kringloop van de natuur is heel duidelijk. Na het rijpen van de vruchten en het aanmaken van zaden sterven de planten nu. Alles vergaat behalve de nieuwe zaad die de nieuwe kringloop in zich draagt. De levenskracht trekt zich terug na binnen nu met toenemende kou.

Dat betekent ook voor ons dat we ons terugtrekken na ons binnenste om krachten te verzamelen voor een toekomstige nieuwe begin.Voor sommige keltische volkeren begon met Samhain het nieuwe jaar, het wordt daarom ook Heksennieuwjaar genoemd.

Wat kun je doen met Samhain

• Vertel je familie en vrienden over overledenen die belangrijk voor je waren. Zet extra borden, glazen of foto’s neer en brand witte kaarsen ter herdenking van de overledenen.

• Doe een meditatie waarin jij iemand in de andere wereld ontmoet.

• Bereid een gans gekruid met bijvoet. De gans is het magische dier van Vrouw Holle die je net als bijvoet laat “vliegen” naar andere werelden. Je kunt natuurlijk ook in de natuur contact zoeken met ganzen en een pompoenzoep bereiden met wat bijvoet of bijvoet als wierook branden.

• Het is een goede tijd voor orakels als tarotkaarten leggen of waarzeggen.

• Maak een tekst of tekening waarin je evalueert wat het afgelopen jaar je gebracht heeft en wat je als zaat wilt meenemen voor het komende jaar.

• Vertel het sprookje van Vrouw Hollen en doe een meditatie waarin je haar opzoekt in haar onderwereldse appelboomparadijs.

Vliegzalf 8 Zwarte Nachtschade

Dit is laatste van de vliegzalf .Ik heb dan alle giftige planten behandeld .
Zwarte Nachtschade
Solanum nigrem is de Latijnse naam van deze eenjarige plat uit de familie Solanacea die zoveel giftige kent .Ook de zwarte nachtschade is van top tot teen giftig en de bessen worden om kinderen af te schrikken wordt duivelserwt genoemd .
De latijnse naam Soanum duidt er opdat sommige vertegenwoordigers van de familie van Solanacea wel gebruikt werden vanwege hun pijnstillende en kalmerende werking .Want hun naam is afgeleid van solarie= pijnstillend .In vroege jaren werden de bladeren van de ook wel op ontstoken en pijnlijke plekken gelegd. Maar dit lijkt niet aan te raden want bekent is ook dat uitwendig gebruik van het sap van de plant tot hallucinaties kunnen kan leiden , zij het in combinaties met andere planten ..Dus ook uitwendig gebruik is niet ongevaarlijk en het is aan te nemen dat de heksen, die de Solanumum niet konden missen in hun tover en heksenkruiden en zalven wel wisten hoeveelheden ze an de nachtschade dienden te gebruiken
De Nederlandse naam Nachtschade duidt op het gebruik van de plant door heksen en tovenaars want deze naam is een verbastering van het oude Hoogduits nahtscato waarmee duivels en demonen bedoelt werden.

De zwarte nachtschade (Solanum nigrum) is een algemeen voorkomende tot 40 cm hoge, eenjarige plant uit de nachtschadefamilie (Solanaceae). De plant heeft een opgerichte, behaarde, vaak ietwat zwarte stengel.De witte bloempjes hebben vijf puntige, naar achteren gebogen kroonbladen. De teruggebogen kroonbladen zijn wit tot vuilwit met gele helmhokjes. Na de bloei (juni tot september) ontwikkelen zich hieraan eerst groene, later zwarte bessen. De kelkbladen omsluiten de giftige bessen niet. De zaden ontkiemen pas bij vrij warm weer in april en mei.De eironde tot driehoekige bladeren zijn golvend getand.
Landbouw
Vooral tussen de aardappels en tussen diverse fruit- en erwtachtigen wordt de plant door boeren als lastig onkruid ervaren. Het is een late kiemer, waardoor vaak een keer extra gespoten moet worden en doordat de aardappel en de Zwarte nachtschade beiden tot het geslacht solanum behoren, hebben veel chemische onkruidbestrijdingsmiddelen effect op beide plantensoorten. De bessen van de Zwarte nachtschade zijn even groot als de erwten, en komen daardoor gemakkelijk in het product terecht.
Gebruik
De plant bevat solanine, saponine, solaceïne en solaneïne. Wondpleisters kunnen gebruikt worden tegen oppervlakkige abcessen. Neem hiervoor een handvol bladeren, was deze en laat ze drogen. Breek en eventueel pers de bladeren zodat het sap vrijkomt, gebruik dit op een verbandgaas op het abces.
Tot de familie van Solanum behoren

• Bitterzoet (Solanum dulcamara)
• Jasmijn (Solanum jasminoides)
• Tomaat (Solanum lycopersicum)
• Antroewa (Solanum macrocarpon)
• Aubergine (Solanum melongena)
• Pepino (Solanum muricatum)
• Zwarte nachtschade (Solanum nigrum)
• Glansbesnachtschade (Solanum nitidibaccatum)
• Lulo (Solanum quitoense)
• Blauwe aardappelstruik (Solanum rantonnetii)
• Sodomsappel (Solanum sodomaeum)
• Orinoco-appel (Solanum topiro)
• Driebloemige nachtschade (Solanum triflorum)
• Aardappel (Solanum tuberosum)
• Kannibaaltomaat (Solanum uporo)
• Donsnachtschade (Solanum villosum)
• Costa-Ricaanse nachtschade (Solanum wendlandii)

Ga niet experimenteren met de planten die ik beschreven

Even geen vliegzalf maar iets belangrijkers

Mag het licht uit?

Speuren naar uilen en staren naar sterren? Dat kan tijdens de vierde Nacht van de Nacht op zaterdag 25 oktober 2008! Stichting Natuur en Milieu en de Provinciale Milieufederaties vragen tijdens dit evenement aandacht voor de schoonheid en het nut van de nacht. Zij willen hiermee bereiken dat gemeentes en bedrijven permanent beleid gaan voeren waarbij duisternis voorop staat. Het doven of dimmen van lampen levert niet alleen een flinke energiebesparing op; het is ook beter voor dier en mens. Elk jaar wordt het lichter en lichter, terwijl veel mensen juist willen genieten van de donkerte, leegheid en weidsheid van de nacht en het heelal. Want wat is er mooier dan een hemel vol duizenden schitterende sterren? Klik hier meer informatie over de Nacht.

De voorbereidingen voor de vierde Nacht zijn inmiddels in volle gang. Vele gemeentes en bedrijven doven de lichten van monumenten en gebouwen om lichtvervuiling en lichthinder tegen te gaan. Ook worden nachtactiviteiten georganiseerd door heel Nederland, van een workshop nachtfotografie in Groningen tot een avondtocht over het strand van Schiermonnikoog. Geniet van de duisternis en kijk hier voor de activiteiten bij jou in de buurt of klik op een provincie in het landkaartje aan de rechterkant.

Dooft jouw gemeente of bedrijf de lichten tijdens de Nacht van de Nacht of wil je een nachtactiviteit organiseren? Dit kun je hier melden.

Vliegzalf 7 Wolfskers

Wolfskers Atropa Belladonna, is evenals alruin,bilzekruid en doornappel familie van de Solanacea die zoveel gifkikkers in haar familie kent. Het is een grote plant die wel 1,5 m hoog kan worden, met bruinrode bloemen van juni tot met augustus en diepzwarte bessendie vooral verleidelijk
zijn voor kinderen .
Het snoepen van de wolfskers kan dan ook binnen 3 uur tot de dood leiden .Wolfskers is niet de enige naam voor deze plant met giftige maar ook bedwelmde eigenschappen Heksenkruid en Duivelskruid duiden op het gebruik van deze plant in heksenzalfen en bij duivelsceremonien
de naam Belladona (mooie vrouw) heeft de plant aan het pupilverwijderende vermogen van de atropine die in de belladona zit.
Egpische vrouwen wisten daar wel weg mee.Ze kende ook het het juiste gebruik en de afgewogen van de atropine die in de Belladonna zit. In de geneeskunde om het pupilverwijdend vermogen.Beschrijving

De Wolfskers is een vaste plant, die tot 1 meter hoog kan worden. Ze is inheems in centraal- en zuid-Europa, en werdvan daaruit verspreid over de hele wereld.
De Wolfskers is één van de meest giftige planten die we kennen. De plant heeft ovale, tot 25 cm lange, gaafrandige bladeren die kortgesteeld en in de stengel aflopend zijn. De bloeitijd is juni tot augustus: De bloem bestaat uit kelkblaadjes die vergroeid zijn tot een vijfdelige groene kelk en een eveneens vergroeide klokvormig kroon, groenachtig tot paars-bruin van kleur aan de buitenzijde, aan de binnenkant eerder gelig met paarse aders, ze zijn langgesteeld en knikkend, en worden gevolgd door glimmende zwarte bessen.
De wortel is lichtbruin met korte dwarse groeven, en heeft krachtige vertakkingen. Op doorsnede is hij bleek van kleur en toont een radiaire structuur.
Teelt en oogst
De Wolfskers vraagt een goeddoorlatende, zandige en bij voorkeur humusrijke bodem. In zijn boek ‘Der Apothekergarten’ over de teelt van medicinale planten, beveelt Jäger aan om het kruid te kweken tussen jonge bosaanplant. De jonge planten moeten wel voldoende ruimte krijgen, daar ze behoorlijk groot uitgroeien.
De planten kunnen uit zaad vermeerderd
worden, of men kan kleine worteluitlopers afsnijden en uitplanten.
Ik ga er van uit dat je de Wolfskers enkel zal kweken ‘als hebbedingetje’, en ga dus niet nader in op de oogst. Wees je terdege bewust van de risico’s als je het kruid kweekt op een voor kinderen gemakkelijk toegankelijke plek.

Medicinaal gebruik
Inhoudstoffen
- tot 0.5% ‘tropane’ of tropaan-alkaloïden, hoofdzakelijk bestaande uit (-)-hyoscyamine, atropine (racemisch hyoscyamine), hyoscine (1-scopolamine), belladonnine en hun N-oxides
- Verder nog enkele minder belangrijke alkaloïeden
Gebruik
In de reguliere geneeskunde zijn stoffen, afgeleid van de belladonna-alkaloïden, nog steeds belangrijk: Tegenwoordig wordt atropine, één van de belangrijkste chemische bestanddelen van het kruid, vooral door oogartsen veel
gebruikt als pupilverwijder. Deze stof wordt ook soms gebruikt bij opium- of chloroformvergiftiging (die een te traag hartritme tot gevolg kunnen hebben) omdat ze het hartritme flink kan opdrijven.
Daarnaast worden stoffen die van atropine (en andere belladonna-alkaloïden, zoals hyoscyamine en scopolamine) zijn afgeleid, gebruikt om de afscheiding van ‘eccriene’ klieren te beperken. Dit zijn klieren die hun inhoud ‘buiten’ het lichaam afscheiden, in tegenstelling tot de ‘endocriene’ klieren (=hormoonklieren) die hun stoffen binnen in het lichaam afscheiden. Eccriene klieren zijn, behalve traan- en zweetklieren, ook bv de speekselklieren en de slijmkliertjes in de luchtwegen. (Verwarrend, tot je er bij stilstaat dat je vanuit mond en longen, en
zelfs vanuit maagdarmstelsel, een ‘rechtstreekse’ verbinding met de buitenwereld hebt, waarbij je niet door weefsel heen moet.)
Organen met gladde spieren (bv in de darmwand, in de bronchuswand) kunnen door atropine tot rust gebracht worden, en daarom worden atropine-achtige stoffen soms toegepast bij bronchiaal astma of andere vormen van ‘chronisch obstructief longlijden (zo is ‘Atrovent’ bv ‘Ip-atropium-bromide), of bij de Ziekte van Parkinson (hoewel de daarbij gebruikte stoffen alweer wat verder afstaan van het oorspronkelijke atropine).
(Tot in de jaren 70 kon je sigaretten kopen met het kruid, tegen een astma-aanval, maar dit is inmiddels verboden.)
Waarschuwing
Het mag duidelijk zijn dat de Wolfskers een plant is die wellicht wel een plekje kan krijgen in je tuin - ergens waar kinderen er zeker niet bijkunnen - maar dat het geen plant is waar je zelf mee gaat experimenteren.
Wellicht ten overvloede een beschrijving van een vergiftiging met wolfskers:
Je krijgt eerst een droge mond en een reuzendorst. Je kan niet meer goed spreken en slikken. Daarna ga je hevig braken en krijg je hoge koorts. Je krijgt een oppervlakkige ademhaling en je hart gaat
vlugger kloppen. Je begint druk te praten, maar geen mens die snapt wat je vertelt. Je spieren beginnen te trillen en je krijgt hallucinaties. Deze hallucinaties worden over het algemeen beschreven als zeer beangstigend, demonisch en duivels. Tenslotte volgen coma en dood door verstikking.
Drie tot vier bessen zijn dodelijk voor kinderen, maar sommige kinderen stierven al nadat ze een halve bes gegeten hadden. Volwassenen die gevoelig zijn voor het giftige atropine sterven na 10 bessen.

Vliegzalf 6 Wolfsmelk

Wolfsmelk is een verzamelnaam voor alle Euphoriaceae. Ze bevatten alle, zonder uitzondering , melksap dat giftig is .Zelfs de bekende Buxus , ons zogenaamde palmboompje is famelie van het wolfsmelk en eveneens giftig..Hoewel in men in de heksenzalven alle soorten kan gebruiken,volgens de oude voorschriften ,werd de Euphoriaceae heliosscopia het meest toegepast. Omdat deze plant ,ook wel kroontjeskruid genoemd nog en veel en vaak voorkomt tot aan de poolcirkel

Wolfsmelk (Euphorbia) is een groot en divers plantengeslacht uit de wolfsmelkfamilie. Het geslacht kent ongeveer 2300 soorten, wereldwijd voorkomend. Ze variëren van kruipende planten, via kruidachtigen tot struiken, bomen en zelfs cactusachtige soorten in aride gebieden van Afrika en India.

Naamgeving
Volgens Plinius de Oudere is de naam Euphorbia afgeleid van Euphorbos, een geneesheer van koning Juba II van Mauritanië. De Nederlandse naam wolfsmelk wijst op het melksap dat een belangrijk kenmerk van dit geslacht is. Het sap is vaak giftig, gevaarlijk voor huid en ogen, en de 'wolf' in de betekenis van 'duivel' werd gezien als de veroorzaker. De Engelse naam spurge geeft de reinigende (to purge - "louteren") werking aan van een aantal soorten, zoals kruisbladige wolfsmelk.

Kenmerken
Naast het melksap is de bloeiwijze typerend voor het geslacht. De planten hebben schijnbloemen, cyathia genaamd (enkelvoud cyathium), die omgeven zijn door schutbladen (involucrum). Een cyathium bestaat uit een kopjesvormige bodem, gevormd door twee kelkbladen. Daarbinnen bevindt zich één vrouwelijke bloem, omringd door meerdere mannelijke bloemen die gereduceerd zijn tot één meeldraad. Een aantal honingklieren (gewoonlijk 4-5) omgeeft dit geheel. De vruchten zijn explosieve driekluizige kluisvruchten met één zaad per kluis.

Belang voor de mens
Veel leden van het geslacht worden als sierplant gebruikt, zoals de kerstster of poinsettia. Sommige soorten worden als plaag gezien, bijvoorbeeld heksenmelk, die vanuit Europa geïntroduceerd is op de prairies van de Verenigde Staten. Ook worden actieve ingrediënten gebruikt voor medische doeleinden, zoals braak- en purgeermiddelen.

Kroontjeskruid (Euphorbia helioscopia) is een plant uit de wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae). Het is een onbehaarde plant die 10-50 cm hoog wordt. De soort komt voor op bouwland of braakliggend terrein. Door de kleur van de schutblaadjes zien de plant er geelachtig groen uit.
De plant heeft een cyathium dat bestaat uit een aantal mannelijke bloemen met één meeldraad en één vrouwelijk bloempje omgeven door een omwindsel, dat ovaal en geelgroen is.
De bloemen vormen een scherm met meestal vijf schermstralen. Daaronder bevinden zich brede schutbladen. De bloeitijd is van mei tot de herfst.
De bladeren zijn evenals de schutbladen omgekeerd eirond. Bij de steel zijn de bladeren smaller en aan de top zijn ze getand.
Kroontjeskruid heeft een gladde doosvrucht die bruine zaadjes bevat.

Vliegzalf 5 Kalmoes

Acorus calamus, een vast plant uit de familie van Araceae die in ons land waarschijnlijk in de 16e eeuw is ingevoerd als een stukje wortelstok uit oost Azie ingevoerd
Botanie
Lid van de Aronskelkfamilie, en net als veel van zijn familieleden giftig. Een waterplant die wordt aangetroffen in sloten met stilstaand water. De ondergrondse wortelstok kan een lengte van 150 cm bereiken, van waaruit lange uitlopers naar beneden groeien. in Europa schiet de plant geen zaad, maar vermeerderd zich via de wortelstok.
Uit de wortelstok groeien vlezige, zwaardvormige, rechtopstaande bladeren in stevige bundels die tot 100 cm lang worden, aan het eind van de ondergrondse wortel ontstaat een bloeistengel die een stevige, cilindrische bloeikolf draagt van 10 cm lengte, die dicht bezet is met groengele bloemetjes. in Nederland een beschermde plant, maar plaatselijk nog algemeen aanwezig.
Gebruik
Een kwetsbare plant, gevoelig voor vervuiling, heeft een aangename geur, die aan mandarijnen doet denken, heeft dus een kalmerende invloed op het zenuwstelsel. Behoort tot de Amara aromatica. Heeft een voorkeur voor vochtige plaatsen.
Inhoudsstoffen

• Etherische olie (met asaron)
• Bitterstoffen
• Looistoffen
• Slijmstoffen
• Vitamine B4 (choline)
• Zetmeel

Werking
Spijsvertering
Combineert een verzachtende werking met een stimulerend effect van de bitterstoffen, een uitstekend middel dus tegen allerlei maagproblemen, zoals maagzweren, maagzuur, gastritis, dyspepsie. Verder stimuleert het de eetlust, helpt het bij uitputting en zwakheid, als de maag hierbij betrokken is. Ook bij koliek, verslijming van het darmkanaal en flatulentie, indigestie en galstoornissen. Verhoogt de maagsapafscheiding.
Gebruik
De gedroogde wortel wordt gebruikt om etherische olie van te maken en Ø (moedertinctuur). Voor de maaltijd genomen is Kalmoes eetlustopwekkend, na de maaltijd bevordert het de spijsvertering.
Overige
Kalmoestinctuur wordt toegevoegd aan tandpoeders, het versterkt het tandvlees en reinigt het mondslijmvlies. Men kan bij een slechte adem op de wortel kauwen. De wortelstok kan gekonfijt worden. in india wordt de damp van Kalmoesolie gebruikt als insectenbestrijder, bepaalde soorten worden er steriel van.
Let op!
De Europese en Aziatische versie van de plant bevatten het kankerverwekkende cis-asaron, alleen de vorm die in Noord-Amerika en Siberië voorkomt is vrij van deze stof. De meeste medicinale preparaten die van Kalmoes gemaakt worden zijn ontdaan van deze inhoudsstof die overigens alleen in grote hoeveelheden schadelijk is, kijk wel uit met de etherische olie, gebruik deze niet medicinaal, enkel in een aromalampje.
Goede combinaties
Gaat heel goed samen met Gember en Wilde Yam bij flatulentische koliek. Bij maagklachten gaat het goed samen met Heemst en Moerasspirea.
Magie
Geslacht: Vrouwelijk
Planeet: Maan
Element: Water
Krachten: Geluk, Genezen, Geld, Bescherming
Gebruik
De zaden zijn sterk als kralen en worden gebruikt om te genezen, de verpulverde, gedroogde wortel wordt gebruikt in genezende wierook en sachets. Kleine stukjes wortel verborgen in alle vier de hoeken van de keuken beschermen tegen honger en armoede. De plant telen brengt geluk aan de tuinier. Kalmoes wordt ook gebruikt om rituelen en spreuken te versterken.

Vliegzalf 4 Doornappel

De doornappel (Datura stramonium) is een plant uit de nachtschadefamilie (Solanaceae). Het is een zeer giftige plant die hallucinogene alkaloïden bevat. De bladeren zijn onregelmatig van vorm met brede tanden. De trechtervormige bloemen zijn lang evenals de kelk die vijfkantig is. De doosvrucht is eivormig en getand.
De plant komt vrij algemeen voor op mesthopen in tuinen en bouwland, vooral op kalkrijke bodem, in Europa meestal wat zuidelijker dan Nederland. Cultivar]s worden wel geregeld in tuinen gekweekt. De eenjarige plant is erg vorstgevoelig.
Bestanddelen en toepassingen
De voornaamste alkaloïden zijn hyoscyamine en scopolamine, stoffen die verwant zijn aan atropine uit de wolfskers (Atropa belladonna). Gaschromatografische analyse gecombineerd met massaspectrografie (GC-MS) heeft echter een cocktail van wel zo'n 29 verwante alkaloïden aangetoond in planten van Bulgaarse herkomst.
Door Indianen werd de plant wel gebruikt om hallucinaties op te wekken. Dit is niet ongevaarlijk en bij overdosering kan de afloop fataal zijn.
Zelfs nu wordt de doornappel nog gebruikt door recreatief drugsgebruikers. Dit is bijna altijd een bad trip. Er wordt namelijk vaak overgedoseerd en de grens tussen effect en overdosering is klein.
Bijzonderheden
Een oude mythe vertelt het verhaal van de prachtige doornappelboom in het paradijs. Toen de slang Eva had verleid tot het eten van de verboden vrucht, sprak God een vloek over hem uit. De slang kronkelde om de toen nog prachtige doornappelboom en verontreinigde deze. Hierdoor werd de doornappelboom steeds kleiner, totdat het een kleine plant was geworden. De appels draagt hij nog steeds. De stekels verbeelden de tanden van de slang waaraan hij zijn lot heeft te danken.
De plant wordt ook gebruikt door heksen in hun zalven . Volgens overleveringen is de doornappel een onderdeel van de beroemde heksenvliegzalf. Door hedendaagse heksen wordt de plant niet meer gebruikt voor medische of magische toepassingen, omdat een verkeerde dosering dodelijk kan zijn.
Doornappel wordt niet alleen toegepast om vijanden uit te schakelen of slachtoffers buiten bewustzijn te brengen en met hen te doen wat de gifmenger wil; Indianenvolken als de Huichols, Tarahumara's (bekend van Antonin Arnauds relaas in "De Peyotedans") en de Zuni's gebruiken doornappel -in de Verenigde Staten bekend als Jimsonweed- bij bepaalde initiatierituelen. Deze zijn gericht op de dood van het oude ego, bijvoorbeeld bij de overgang van kind naar volwassenheid, en vinden plaats onder leiding van ervaren gidsen of shamanen. Zulke initiaties zijn bepaald geen lolletje en spelen zich vaak af op de rand van de dood. Bij de overgang van kind naar volwassene vindt een totale hersenspoeling plaats, waarbij de puber vergeet wie hij of zij voordien was. Zelfs de naam, de taal, de familie worden uitgewist in het geheugen en de puber moet helemaal opnieuw de dingen leren die voor een volwassene belangrijk zijn.
Een duizenden jaren lange ervaring heeft de shamanen geleerd hoe ze met deze planten moeten omgaan, maar toch vallen zelfs daar slachtoffers. Indiaanse deskundigen waarschuwen dan ook dat de doornappel onvoorspelbaar is en niet als experiment gebruikt worden.