Alfalfa

Kennen we als spruitgroente (groenteboer); eetbare decoratie die bij veel gerechten past.
Alfalfa bevat meer vitaminen, mineralen en sporenelementen dan welke plant ook.
Alfalfa is een lid van de familie der erwten en komt oorspronkelijk uit West Azië en de oostelijke gebieden rond de Middellandse Zee. Alfalfa spruiten zijn als voedsel redelijk populair. Alfalfa producten gebruiken meestal de gedroogde bladeren van de plant.

Te gebruiken bij:
hoog cholesterol
slechte eetlust

Historisch of traditioneel gebruik
In het oude China werd Alfalfa gebruikt bij problemen met de spijsvertering. Volgens de Indiase Ayurvedische traditie werden de jonge bladeren van alfalfa gebruikt bij een slechte spijsvertering. Ook was het therapeutisch bij retentie van vocht en artritis. Volgens de indiaanse traditie in Noord Amerika werd het gebruikt om het bloed sneller te laten stollen. Alhoewel Alfalfa in veel historische geschriften niet genoemd wordt, kwam het uiteindelijk toch terecht in de teksten van de eclectische artsen als tonicum voor indigestie, maagpijn, bloedarmoede, gebrek aan eetlust en slechte opname van voedingsstoffen. Ook zou de plant de lactatie bevorderen bij zogende vrouwen. De zaden worden traditioneel gebruikt in een smeersel voor het behandelen van brandwonden en insectenbeten.

Eigenschappen

• Versterkend, opbouwend, vitaliserend
• Bevordert opname van mineralen in kraakbeen en botten
• Bevordert opname van eiwitten e.a. voedingsstoffen
• Bloedstelpend
• Beschermt en herstelt maag- en darmslijmvliezen
• Urinedrijvend; mild laxerend
• Normaliseert lichaamsgewicht
• Spijsverteringbevorderend
• Eetlustopwekkend
• Bloedzuiverend
• Bloeddrukregulerend
• Verlaagt cholesterolpeil
• Maagversterkend
• Koortswerend
• Krampstillend

Actieve delen
Alfalfa is goed onderzocht. De bladeren bevatten ca. 2 tot 3% saponinen. Dierstudies geven aan dat dit absorptie van cholesterol vermindert en de vorming van plaque in de aderen verhindert. Overmatige consumptie van alfalfa-saponinen kan de rode bloedcellen beschadigen. Verder bevatten de bladeren flavonen, isoflavonen, sterolen en coumarine. De isoflavonen zorgen waarschijnlijk voor de oestrogeen achtige effecten bij dieren. Alhoewel nauwelijks onderzocht, wordt alfalfa vaak gebruikt in de menopauze. Alfalfa bevat ook eiwitten en de vitamines A, B1, B6, C, E, en K. Verder calcium, kalium, ijzer en zink.

Dagdosering
Gedroogde alfalfa bladeren zijn verkrijgbaar als kruid, tabletten en capsules. Bovendien ook als vloeibaar extract. Een therapeutische dosering is (nog) niet vastgesteld. Experts bevelen 500 tot 1.000 mg gedroogd blad per dag of 1 tot 2 ml tinctuur aan.

Bijwerkingen en interacties
Gematigd gebruik van alfalfa is meestentijds veilig. Soms ontstaat een allergie. Het gebruik van zeer grote hoeveelheden heeft incidenteel geleid tot systemische lupus erythematosus (SLE) in dierstudies.SLE is een gevaarlijke auto-immuunziekte met ontstoken gewrichten en mogelijk nierbeschadigingen.